Familiefotografie? Dat gaat zo!

Ik mocht vorige week langsgaan bij Bieke! En Bieke? Dat is één van mijn meest trouwe klantjes! Elk jaar komt ze over de vloer, sowieso minimum één keer! Het wordt precies een beetje een traditie ondertussen.

Familiefotografie is altijd één van mijn favoriete vormen van fotografie geweest. Ik vind het zo wijs om te mogen snuisteren in die familiebanden en vast te leggen hoe mensen met elkaar omgaan, hoe ik de liefde van de familie tastbaar kan maken in een foto.

Zodat je jaren later, wanneer sommige mensen helaas fysiek niet meer aanwezig kunnen zijn, toch nog die speciale connectie kan voelen. Elke keer wanneer je naar de foto’s kijkt.

Zoiets kan je proberen zelf vast te leggen. Maar een getraind oog (en vaak ook een beetje een buitenstaander) ziet veel meer dan jijzelf. Zie het een beetje als wanneer je iets dag in dag uit doet en het voor jou een gewoonte is, vb. op je werk! Als er een nieuwe collega start dan vraagt die misschien vragen waarvan jij op dat moment zoiets hebt “weet jij dat nu niet”.. Awel! Het is een beetje vergelijkbaar. Je ziet niet alles meer omdat je er continu inzit.

Ik krijg regelmatig de opmerking na een fotosessie dat mensen schrikken hoe goed ik hun kleine IK kan vastleggen. Wie ze echt zijn, dat is omdat ik oplet! Ik ben dan ook zoooooo moe na een fotosessie, hété! Van al dat concentreren.